| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
To musiało tak się potoczyć...Przy moim fatum, mojej zerowej odporności na nieżyczliwość, podejrzliwość, złe języki.
Nie chcę. Nie chcę.
Niech mnie mnie zabierze smutek.
Niech zetrze mnie z prochem.
Tabula raza. Nie ma mnie. Teraz naprawdę.
Jest coś, jakaś szklana kula, fatum? co odbija szczęście ode mnie?
Myślałam, że się przebiłam, że przehytrzyłam gada... A jednak nie...
Krótka była moja radość... Czas wrócić do kuli, z podciętymi skrzydłami, pękniętym sercem, przemoczonymi oczami.
Kimkolwiek jestem...nie warto było...
Szkoda, że nie mogłam tu pisać w te ważne dni... Miałam pewne plany, jakiś pomysł, ale teraz już nie pamiętam...
Szkoda.
A dziś mamy 2 stycznia, czyli pełnię kolejnego roku. Wypada wrócić do rzeczywistości.
***********************************************************
Niczym chleba powszeniego potrzebuję ciszy...
Jestem cała w drganiach hałasu, chaosu, kakofonii.
Rozpadam się.
Ciszy naszej powszedniej! Błagam!
Nie lubię tych dwóch dni...Sylwestra i Nowego Roku. Nie lubię, bo jednoznacznie stawiają mnie wobec przemijania.
Tik, tak, tik, tak...odchodzi moje życie, tik, tak...
Ale muszę przeciez napisać coś więcej o powyższym portrecie rodzinnym ręką Neli uczynionym. Kto jest kto, podpisałam, ale skąd na przykłąd wzięły się tam dwa słoneczka? Dziwne, prawda? Otóż Nelcia chciała równo obdzielić mnie i Marcina, bo kiedy poprosiłąm ja o objasnienie tej tajemniczej sprawy, powiedziała:
- To dlatego, że jedno jest dla ciebie, a drugie dla taty.
Tik, tak, tik, tak....tik, tak!
Kochani!
Ogień krzepnie!
Ma granice Nieskończony!
Bóg-Człowiek!
Życzę Wam pokoju,
życzę Wam radości,
życzę Wam ludzkiej życzliwości!