| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Po miesiącach milczenia, odewala się dzisiaj do mnie szefowa dużego serwisu www, z którym nawiązalam wstępne rozmowy w sprawie wspólpracy. Niexle się wszystko zapowiadalo, ale potem ucichlo...Wlaściwie postawilam na tym przyslowiowy krzyzyk, a tu, proszę, kobieta zglasza się niemal z pocalowaniem w rękę. Od września ruszamy.
Trochę mnie to ożywilo, bo praca ciekawa, zdalna i z widokami :-)
A Popielatka nabrala wody w swoje popielate usta... :-)
Popielatka musi najpier narobic nam smaka na siebie...a może to ona nabiera smaka na nas? ;-)
Czy to Ci, Fanaberko, czegoś nie przypomina? ;-)
Popielatko, mam nadzieję, że nie dasz dugo na siebie czekać?
Kiedyś, drzewiej, bylam taką stanowcza osóbką. Kiedy sobie coś narzuciam, realizowalam dokladnie: nauka, to nauka, egzaminy, to egzaminy, schudnąć, to schudnąć, itp. itd.
Dzisiaj, jak tylko sobie pomyślę o jakims projekcie, natychmiast narzuca mi się coś przeciwnego. Nic nie mogę sobie postanowić, bo od razu rozsypuję się. I jak to możlwie, żeby tak się zmienić? Na czym to polega?
A teraz do Popielatki: Dlaczego zaożylaś bloga i nic nie piszesz na nim? :-)))
Czekalam dzisiaj na poniedzialakowy spektakl TV, ale okazalo sie, że jest jakas impreza sportowa i teatru nie budziet. Przelączylam więc na dwójkę, a tam powtórka Festiwalu Bulata Okudżawy w Krakowie. och, nie bylo mnie wówczas na miejscu...Mama żegnala się z życiem...
A ja dzisiaj zryczalam się sluchając i spiewając te ukochane pieśni...I zatęsknilam za swoim akordeonem, za gitarą, za studiami (kiedy tyle śpiewalo się Okudżawy). Matko, ile tam mądrych i pięknych, a prostych slów!
Tak...I przyszla mi myśl, że musze uczepić się czegoś pięknego, mądrego i dobrego i przetrwać smutek, zmęczenie, ból...
Jarciu, masz rację, warto przypomnieć "Modlitwę":
Dopóki nam ziemia kręci się, dopóki jest tak czy siak
Panie ofiaruj każdemu z nas, czego mu w życiu brak
Mędrca obdaruj głową, tchórzowi dać konia chciej
Sypnij grosza szczęściarzom....i mnie w opiece swej miej
Dopóki ziemia obraca się, O Panie nasz, na Twój znak
Tym, którzy pragną władzy, niech władza ta pójdzie w smak
Daj szczodrobliwym odetchnąć, niech raz zapłacą mniej
Daj Kainowi skruchę.... i mnie w opiece swej miej.
Ja wiem, że Ty wszystko możesz, ja wierzę w Twą moc i gest
Jak wierzy zabity żołnierz, że w siódmym niebie jest
Jak zmysł każdy chłonie z wiarą, Twój ledwo słyszalny głos
Jak wszyscy wierzymy w Ciebie, nie wiedząc, co niesie los.
Panie zielonooki, mój Boże, Jedyny, spraw -
Dopóki na ziemia toczy się, zdumiona obrotem spraw
Dopóki nam czasu i prochu wciąż jeszcze wystarcza jej -
Daj każdemu po trochu.....i mnie w opiece swej miej.
Co jakiś czas odnajduję stare filmy, które po wywoaniu wzbudzają naprawdę wiele emocji. Oto kilka takich fotek sprzed lat:
